Putni zastor je završni, gornji deo kolničke konstrukcije direktno izložen putnom opterećenju i habanju. Njegova površina, stoga, treba biti zadovoljavajuće ravna, otporna na trošenje i vremenske uticaja te pružati otpor klizanju . Tim zahtevima danas udovoljavaju asfaltni i betonski zastori, a katkad se izvode i kameni zastori.
Asfaltni zastor danas je najčešći, a izrađuje se od kamenoga materijala (agregata) i bitumena kao veziva. Prema sastavu asfaltne mešavine, načinu njene pripreme i ugradnje, razlikuju se asfaltni betoni, makadami i tepisi te livani asfalti
Betonski zastor izrađuje se od armiranoga ili nearmiranoga betona u sloju debljine 16 do 25 cm. Za sprečavanje nastanka pukotina zbog putnog opterećenja i temperaturnih promena, betonski se zastor (osim na neprekidno armiranim pločama) deli uzdužnim i poprečnim razdelnicama u ploče. Betonske kolničke ploče zbog svoje krutosti prenose opterećenje na veću površinu pa je opterećenje posteljice manje nego na asfaltnim zastorima; zato se takvi zastori primenjuju za iznimno opterećene aerodromske uzletno-sletne staze. Kameni zastor izvodi se slaganjem kocaka, prizama ili oblutaka u peščanu ili cementnu podlogu (kaldrma), ili od nekoliko slojeva drobljenoga kamena i kamene sitneži različitih veličina zrna bez upotrebe veznoga sredstva.
